یه رهگذر عوضی دیگه یا فرشته ی نجات؟

راجع بهش چیزی نمیگم چون هنوز درک نکردم، حتی یک درصد(بعیده که بتونم).

راستش بعضی وقتا مثل بچه ها به این فکر میکنم که شاید این اتفاقایی که واسم رقم میخوره یه قضیه ای پشتش هست و یا مثلا برنامه ریزی شده س :))))))) از بس که همه چی دقیق و با ظرافت میره جلو میشینم شبا فکر میکنم و واشنا رو تحسین میکنم واسه ی کاراش و بزرگیش...

ر.ر عزیز اینجارو خونده و من فقط میتونم بگم ممنونم که بهم توجه میکنه، آدمایی که واقعا حالت براشون اهمیت داشته باشه خیلی کمن باور کنین.

خوشحالم که حالا میفهمم هر رهگذری یه نقشی داره و میاد نقشش رو اجرا میکنه و میره، رهگذرا گاهی بدن گاهی نه اما عادت نکنین بهشون.

چه خوب چه بد تموم میشه.دوستت دارم واشنا.

این تیکه اولش که نوبر بود

ده روزی از سال جدید میگذره و امروز گوشه اتاق نشستم و دارم فکر میکنم.

چند روز سفر بودم به اندازه ۳ ماه فکر کردم، چرا؟ چون روزای آخرِ سالِ پیش،خیلی بد بود خیلی خیلی بد بود.

بخوام بگم چیشده و چرا نمیشه چون واقعا غیر قابل وصف، خورد شدن شکستن تحقیر احساس پوچی اینا عجیبن و خیلی سخت.

من خیلی نسبت به چهار پنج سال پیش قوی تر شدم خیلی چیزا فهمیدم خیلی دردا حس کردم...

یک آن خوشحال شدم میدونید چرا؟ خداروشکر که دوستام با وجود اینکه ادرس این وبلاگ علنا پابلیک و همه جا هست نگاهش هم نمیکنن... خداروشکر که اصلا نمیدونن من اینجا چی مینویسم و چه حال بدی رو پشت سر گذاشتم.

وبلاگ شده ناله خونه ی زندگی من، جدیدا وقتی به بدترین حالت میرسم میام و این خیلی بده.

چیزایی که مینویسم رو اصلا دوست ندارم اصلا.

کاش تو پیاده‌ رو زندگی من یه ماشین خفن خوب پارک کنه تا رهگذرای عوضی دیگه نتونن پا توش بذارن و مجبور شن مسیرشون تغییر بدن.