Orbit

در کنارِ خودم هستم

Orbit

در کنارِ خودم هستم

Orbit

نویسنده واقف نیست چیزی را بنویسد که،شما از آن سر در بیاورید!
از دید یک مهندس،از دید یک آشپز،از دید یک هنرمند،همان تنهایی هست که بود.

بایگانی

۱۳ مطلب در شهریور ۱۳۹۷ ثبت شده است

1. وبلاگ نویسی رو چطوری و از چه زمانی شروع کردین. از حال اولین پستتون بگین و اگر میدونین روزش رو هم بنویسین. حال و هوای اون روزها رو بگین:من یادمه سال 93 توی بلاگفا وبلاگ نویسی رو شروع کردم و اون موقع خدایِ چرت و پرررت نویسی بودم!تا الان وبلاگای زیادی داشتم و با خودم عهد بستم این اخریش باشه.

2. وبلاگ نویسی آیا چهارچوب خاصی داره؟ آیا باید به یک قواعدی پایبند بود یا خیر؟ نظرتون رو بگین:فکر نمیکنم اینطور باشه،همه چیز یه سری محدوده ها داره ولی اینطوری نیست که بگم باید اینطوری بنویسیم باید اینطوری باشیم!خودمون احتمالا متوجه میشیم که چه رفتاری میتونه شخصیت مارو حفظ کنه و یا برعکس.

3. مخاطب هدف شما معمولا کیه ؟ برای کی می نویسین؟ (مخاطب خاص منظورم نیست. خوانندگان وبلاگ منظورمه.برای کدام دسته از خوانندگان می نویسین):کسایی که اهل قضاوت کردن نیستن و صرفا میخونن که لذت ببرن!.

4. وضعیت فعلی وبلاگستان رو چطور می بینین؟:بد بد بد بد بد خیلی بد.

5. فکر می کنین برای جلوگیری از کپی کردن چکار میشه کرد؟ آیا مشکلی با کپی شدن دارین؟:برای جلوگیری از کپی شدن راه خوبی سراغ ندارم جز اینکه وبلاگمون به خواننده های محدودی ختم بشه تا امکان کپی شدن کمتر شه،مشکل که نه ولی از کسایی که اینکارو میکنن بدم نمیاد اگر چیزی برای گفتن داشتن کپی نمیکردن.

6. آیا شبکه های اجتماعی دشمن وبلاگ نویسی ان؟ به نظر شما چه تاثیری روی وبلاگ داشته؟:تقریبا اره،اما فکر میکنم وبلاگ نویس های واقعی هیچ وقت وبلاگ رو با جایی عوض نکنن،وبلاگ رو خلوت کرده.

7. وبلاگ نویسی چه اثری روی زندگی شخصی تون گذاشته؟ بیشتر در موردش بنویسین؟:من رو خیلی خیلی خیلی متحول کرد،زندگی من از اون جایی که با وبلاگنویسی اشنا شدم عوض شد...!

8. قدرتمند ترین زمانتون توی وبلاگ نویسی به نظرتون کی بوده و به نظر شما چه چیزی قدرت حساب میاد؟ بر اساس چه مبنایی این فکر رو می کنین؟:سالِ 95!بر مبنای میزان بازدید،صفحه م شبیه رسانه شده بود.

9. چقدر نظرات وبلاگ و آمارتون براتون مهمه (چه محتوایی چه تعدادی)‌؟ کامل توضیح بدین:در گذشته خیلی برام اهمیت داشت اما در حال حاضر اصلا برام مهم نیست حتی اگر روزی آمار صفحه م به 0 هم برسه بازم مینویسم.

10. وبلاگ چه چیزی رو به شما داد و چه چیزی ازتون گرفت؟:بهم معاشرت رو یاد داد،خودم اینطوری فکر میکنم که وبلاگ یکم از حماقت من کم کرد.

11. مشکلاتی که سر راه وبلاگ نویسی هست چیه؟:آدم هایی که قصد ندارن وبلاگ بنویسن قصد دارن بقیه رو اذیت کنن.

12. جذابیت وبلاگ ها و وبلاگ نویسی توی چیه؟:متفاوت بودن سبک نوشتن و فکر کردن آدم ها.

13. چی نگه تون داشته که نوشتن وبلاگتون رو ادامه میدین؟:عشق و وابستگی به صفحه م.

14. دوست خوبی از وبلاگ پیدا کردین؟ چقدر باهاش صمیمی شدین؟:تعداد شون زیاد نیست اما کلیییی دوستشون دارم.

15. آرزو و ایده آل شما در وبلاگ و وبلاگ نویسی (چه خودتون چه دنیای وبلاگ نویسی) چیه؟ بنویسین:قضاوت نشدن منتشر کردن محتوای خوب!


چالش از "هاتف".

۱۱ شهریور ۹۷ ، ۲۱:۰۵
tahi :D
ازم پرسیدید چرا خلاصه هیچ کدوم از کتابایی که میخونم اینجا نمینویسم،راستش با خلاصه نویسی زیاد راحت نیستم و فقط دوست دارم به کسی در واقعیت کتابی که میخواد شروع کنه به خوندن و من اون کتاب رو خوندم بگم که ایا از دیدگاه من این کتاب ارزشش رو داشت یا نه،صرفا هیچ وقت به کسی نگفتم این کتاب رو نخون چون من دوستش نداشتم،سلایق متفاوتِ چون دیدگاه ها متفاوتِ،دیدگاه ها متفاوتِ چون سلایق متفاوتِ.
"رویا در شب نیمه ی تابستان"رو تموم کردم.
فکر کنم اولین بارم بود که از شکسپیر میخوندم،جالب بود و خیال انگیز،نمایشنامه ی بدی نبود!
نمایشنامه خوانی جذابیت های خاص خودش رو داره و احتمالا احساسات متفاوتی در ما ایجاد میکنه.
دیروز دیدم روی میزم هیچ کتابی نیس{کتابای در حال خوندن رو،میذارم روی میز کنار کاناپه که تو چشمم باشه،اینطور خیلی سریع تر کتاب رو میخونم}.
رفتم و "بعد از تاریکی"از موراکامی رو برداشتم و گذاشتم رو میز که بعدا شروعش کنم!
اما چند ساعت بعد،بَرش گردوندنم به کتابخونه کوچیکم،و "رویا در شب نیمه ی تابستان"برداشتم.
دیروز وقت نکردم که شروعش کنم،با ف.ح از ساعتای 3 تا نزدیکای 8 بیرون بودم،اول باشگاه داشت بعدش هم یه قسمت طولانی راه رفتیم،کم کم خسته شدیم و تاکسی گرفتیم به مقصد سینما.
مثل دفعات قبل بدون دیدن فیلم و فقط گذروندن یه دورهمی با م.ش تایم مون رفت.
روز جذابی نبود،ولی طرفای صبح با ف.ح یه غذای عجیب غریب درست کردیم و کلی خندیدیم.
دیشب هم به اصرارِ مامان از راهِ دور،با فک و فامیلش رفتم پارک،حس بدی نداشت اما لذت هم نداشت.
صبح که بیدار شدم طبق عادت یه لیوان خاکشیر خوردم،یه ذره از غذایی که با ف.ح درست کرده بودیم خوردم.
کتاب رو برداشتم و استارت زدم،نفهمیدم چه قدر طول کشید که تموم شد و الان دارم راجبش مینویسم!
بابا بهم زنگ زد و گفت چندتا نمایشگاه کتاب دیدم،شب بهم اسم چند تا کتاب بگو شاید داشته باشن و برات بخرم،اول جمله ش هم گفت راجب هری پاتر پرسیدم مجموعه ش رو کسی نداشت.
برگردیم به نمایشنامه،ادبیات کلاسیک نخونده بودم،در واقع من خیلی کم کتاب خوندم و خیلی خجالت آوره!
چند نفر از شما ازم راجب کتابایی که خوندم و دوست داشتم پرسیده بودید.
توی صفحه من اینجا،قسمتِ موضوعات در موضوع "کتابکی"میتونید یه چیزایی از سلیقه من سر در بیارین.
و یک برش کوتاه از نمایشنامه ی "رویا در شب نیمه ی تابستان" :
هرمیا:من به او اخم میکنم،ولی او باز مرا دوست می دارد.
هلنا:ای کاش اخم های شما این هنر را به لبخند های من می آموخت.
هرمیا:من به او دشنام میدهم.با وجود این او به من عشق می ورزد.
هلنا:ای کاش دعاهای من چنین مهر انگیز بود!
هرمیا:هرچه از او بیشتر نفرت میکنم،او بیشتر مرا تعاقب میکند.
هلنا:من هر چه او را بیشتر دوست میدارم او مرا بیشتر منفور میدارد.
هرمیا:ای هلنا،حماقت او گناه من نیست.
هلنا:این گناه زیبایی توست.ای کاش این گناه از آن من بود!
پرده اول/9
۰۷ شهریور ۹۷ ، ۱۳:۵۰
tahi :D

"دومین مکتوب"رو تموم کردم :)

چند نفر تا الان بهم گفتن خیلی تندخوانی قوی ای داری،اما خودم اینطور فکر نمیکنم،سرعتم خیلی پایینِ نسبت به قول و قرار هایی که با خودم داشتم.

کنار اومدم با تنبلی هام و سعی میکنم به مرور کمش کنم.

این کتاب هم دقیقا مثل "مکتوب"جذاب بود،هرازگاهی متوجه این میشدم که بعضی از نوشته ها رو قبلا خوندم.

کتابِ من از نوع جیبی بود،صفحه ی 133 با عنوان"آموزش"برام عجیب بود،اول محمد رسول خدا خرما خورده بود یا مهاتما گاندی شکر؟

قسمت های جذابش زیاد بودن و من نمیتونم همه رو بنویسم گلچین کردن هم یکم برام سخته نمیدونم کدوم نوشته میتونه شما رو وادار به خوندن این کتاب بکنه،به اجبار و به سختی این قسمت انتخاب کردم:

روئی گوئرا برایم گفت که شبی در خانه ای در موزابیک،با دوستانش صحبت میکرد.

کشور درگیر جنگ و در هر جهت_از بنزین گرفته تا روشنایی_در قحطی بود.برای وقت گذرانی،شروع به نام بردن غذاهای محبوبشان کردند.

هر کدام غذای محبوبش را نام برد،تا نوبت به روئی رسید.

روئی که میدانست به خاطر جیره بندی،تهیه میوه غیر ممکن است،گفت:دلم میخواهد یک سیب بخورم.

در همان لحظه سر و صدایی به گوش رسید و یک سیب براق و آبدار،چرخ زنان وارد اتاق شد و در برابرش ایستاد!بعدها،دریافت که یکی از خدمتکاران که آنجا زندگی میکرد،برای خرید میوه به بازار سیاه رفته بود.

به هنگام بازگشت،هنگامی که از پله ها بالا میرفت،سکندری خورده و افتاده بود؛کیسه ی سیبی که خریده بود،باز شده و یکی از سیب ها به درون اتاق رفته بود.

تصادف؟خوب،این واژه برای توجیه این داستان بسیار ناتوان است.


۰۵ شهریور ۹۷ ، ۱۶:۰۵
tahi :D