فراموش کردم بیام و بنویسم که کتاب قبلی تموم شد.
هنوز چندتا کتاب ناتموم دارم و کتابایی که حتی اسمشونم درست یادم نمیاد(عین.الف بهم هدیه داده).
بلاخره دیشب "انجمن شاعران مرده" رو برداشتم، همون دیشب چند صفحه ای خوندم، و امشب هم تمومش کردم.
باهاش شدیدا گریه کردم.
خواستم بگم کار هورمون ها بی تاثیر نیست اما یادم اومد با چیزای خیلی آبکی هم به گریه میوفتم چه برسه به اینطور داستانی...
واقعا دوستش داشتم و خیلی خیلی زیبا بود.
_
روزهایی رو به خاطر دارم که آرزو داشتم با وقت آزاد و بدون عذاب وجدان بشینم و با آسودگی کتاب بخونم.
همین شیش هفت سال پیش...
روزهایی که حرص کنکور و فکر دانشگاه آرومم نمیذاشت... اما بازم اعتنا نمیکردم.
امسال تیرماه ۲۴ سالم میشه هنوز کار مناسبم پیدا نکردم و مشخص نیست که دقیقا چه زمانی با عین.الف میریم خونه ی خودمون :)
باز هم مصاحبه میدم باز هم آزمون شرکت میکنم اما میخوام با آسودگی همه ی این کارا رو انجام بدم چون
میدونم واشنا مواظبمه...