روی مبل انتظار آرایشگاه نشستم و دارم تایپ میکنم
دیروز من و عین.الف عقد کردیم، و چقدرررر زود میگذره همین چند وقت پیش بود که برای بار اول باغ ملی دیدمش...
زندگی روی دور تند و امیدوارم دوتایی بتونیم دووم بیاریم و باهم مهربون باشیم
دوستش دارم.
این هم از این مرحله...
واشنا؟ قربون مهربونیت❤️
دعوا و بحث برای زوج ها طبیعیه دیگه نه؟ :)))
_
حقیقتا نمیدونم چی باید بنویسم واشنا دقیقا همون لحظه هایی که حس کردم دیگه واقعا ته خط یهو دست گذاشته رو شونه م و گفته بفرما.
حق دارم دوسش داشته باشم اون تو زندگیه پیچ پیچی من از معجزه بالاتره.
امروز برای چند دقیقه چت های گذشته با ف.ح رو خوندم، دوستایی که هر روز باهم حرف میزدن و هفته ای حداقل یک بار همو میدیدن الان خبری از حال هم ندارن، عجیبه دنیا عجیبه.
خوشحالم که ادمای جدید اومدن توی زندگیم.
عین.الف برای من یه امید، یه امید بزرگ برای زندگی یه امید که اگر نباشه شاید ندونم دیگه چطور باید ادامه بدم.
واشنای مهربون واشنای عزیزم بهم کمک کن، مثل همیشه.
از کجا باید شروع کنم برای نوشتن...
چند روز پیش پایان نامه رو ارائه دادیم،ثبت نام برای قبولی مجدد دانشگاه و به انتظار نشستن برای نتیجه برام کاملا عادی شده و دیگه جدید نیست،هرچند اگر چیزی که میخوام حاصل نشه.
این روزا با وجود مثبت شدن تست مامانی دیگه کارهم معنایی نداره و مجبورم که خونه بمونم،سردردم و اینقدر سردردهام طولانی مدت شده و قطع نمیشه که دارم بهش عادت میکنم دیشب فکرشم نمیکردم که توانایی خوندن کتاب رو داشته باشم چون شدیدا پیشونیم درد داشت!
اما "یازده دقیقه"رو برداشتم و حدود یک سومش رو دیشب خوندم همیشه پائولو برام همینطوره در حین ناامیدی و خستگی ملتمسانه سمتش رفتم و خیلی بهتر شدم و خوشحالم...
امروز کتاب رو تموم کردم عجیب بود مثل اکثر کتابایی که میخونم :)))))) بذارید من چیزی راجبش نگم و اگر قرار باشه بخوندیش خودتون سمتش برید نه صرفا بخاطر تعاریف من.
برشی از کتاب:
اگر کسی چیزی را در شرف رسیدن به آن باشد از دست بدهد در نهایت می آموزد که هیچ چیز به او تعلق ندارد.و اگر هیچ چیز به من تعلق ندارد پس نباید اوقاتم را صرف محافظت از چیزهایی کنم که مال من نیست.بهتر است به گونه‌ای زندگی کنم که انگار همین امروز نخستین و آخرین روز زندگی من است.
